6 Şubat 2014 Perşembe

Beren Hoşgeldin :)

Sanırım fazlasıyla arayı açmışım .
ilk nereden başlasak acaba , tabi ki doğumdan hayatımda unutamıycağım her zamam bıkmadan usanmadan ilk gün ki gibi hatırlatacağım o an ...

14/08/2013 saat 3'de dr kontrolümüz var ,  güle oynaya işten iznimi aldım ,yapıncaklarımı yaptım ve yola koyulduk mutlu mesut henüz iki kişiyiz ....

ve o güne kadar hala çalıştım hiç dinlenmedim , yanımızda hiç bir  şey yok ne bir çanta ne eşya kontrole gidiyoruz ya pek rahatız , bizde ki rahatlık kimsede yok sanırım :) giderkende hesap yapıyoruz kendime bir şeyler alıcaz bebişimize takımlar alıcaz , daha neler neler tabiki evde ki hesap çarşıya uymadı.

Dr yanına çıktık , akşam üzeri olduğundan hastane pek sessiz sakin idi , kilom tartıldı doğum öncesi kilom (73) ), (şu anki kilom 57) tansiyon ölçüldü ki tansiyon o zaman kadar normal , dr şikayetlerim var mı diye sordu , rahat geçirdiğim hamileliğimde tek sıkıntım ayaklarımın oldukça şişmesi idi , benden çok çevremdeki beni tanıyan tanımayan herkes yorum yaptı , bu halde olunca insan hem hassas hemde oldukça duygusal oluyorsun kafana takmasan da elinde olmuyor işte canını bir şekilde sıkmayı başarıyorlar , olur olmadık sırf muhabbet olsun diye yorum yapıyorlar ....

DR kontrolünde yanımda görümcemde vardı , ayaklarının şişmesi normal mi , niçin böyle oluyor dedi , normal olduğunu her hamile bayanın başına gelir filan dedi , tabi dr olan sıkıntımız daha sonra devam etti , ilk başladığımdan beri memnum kalmadığım ve ısrarlar gitmek zorunda olduğum için katlandığım adam tam gaddar çıktı . kan , idrar testi verdik ardından o çok merak ettiğim nst bağlandık ilk defa , sonrası sonuçları almak için dr yanına gittik saat tam 5 olmuştu , dr bir ekrana baktı birde bize kötü bir şey olduğunu anlamıştım ama dr ağzından çıkan her cümle beni bir kez daha yaraladı , o anda o durumda söylediği her söz içime işledi , değerlerinin bu kadar yükselmesi imkansız dedi , acil olarak seni yatırmalıyız gözetim altında kalacaksın bebeğin ve senin için tehlikeli o an her şey gözümün önünden silindi sanki 2 saat önce ölçtüğü tansiyonum 12/8 iken 18/10 olmuştu , panik halindeydim ne yapacağımı bilemiyorum eşim yanımda ikimizde korkuyoruz ama belli etmiyoruz , soğuk kanlı olmaya çalışsam da gözümden yaşlar süzülüyor , sonra tekrar nst bağlanıyoruz ilk bağlandığımızda dr kalp atışını pek düzgün olmadığını söylemişti meğerse karnıma koydukları o yuvarlak şey adı neyse o biraz kaymış neyse ki bir sıkıntı yok ama tansiyonum tavan yaptı , ve sakinleşmem mümkün değil kendimizi avuttuk hep bu akşam ben düzelicim tansiyon normale dönecek ve biz sabah çıkıcaz umduğumuz gibi olmadı elbet .....

her ihtimale karşı elimden damar yolu açıldı , saat başı tansiyonum ölçüldü , ilaç verildi tekrar idrar testi verdim ama sonuç değişmedi tam 37 haftalık idim ...

hemşire saat 10'da geldi her ihtimale karşı bu akşam bir şey yememem ve içmemem için uyardı , duruma göre dr yarın sabah sezeryana alabilir dedi , ama eşim ve ben hala buna kendimizi alıştırmamıştık ....

yanıma gelen her hemşireden teselli aradım , dr anne ve bebek risk altında derken niçin bize bunu açık ve net söyledi , elbette ki söylemesi gerek ama bunu bizim psikolojimizi düşünerek , o anki durumumuzu hiç mi düşünmedi , 9.aya daha yeni girmişsin bebekte gelişimini tamamladı hani korkulacak pek bir şey yok her şey iyi olacak dese ne kaybederdi acaba ? bu kadar gaddar olunmak zorunda mı ?

sabah saat 6'da hemşire geldi dr bey yapılan tüm testlerin sonuçlarına baktı , ve bu sabah sizi sezer yana almaya karar verdi !!!!!!!

 eşim ve ben şok tabii ki
 hiç beklemediğimiz bir an ve
 ben böyle hayal etmemiştim ......

sez aryanda ki aşamaları biliyorsunuz , olması gerekenler oldu ,  
Her şey o kadar aniydi ki  gelen hemşire sezaryanın epidural mi yoksa normal mı olmasını istersiniz dedi :) bugünlerde en popüler sezeryan epiduralmiş :) şaka gibiler bu işin en popüleri mi olur ;)
bir sürü evrak imzaladık eşimle beraber , epidural'a karar verdik fazla düşünme zamanımız yoktu zaten .
en son o yeşil ameliyat elbisesini giydim , eşimin yardımıyla bir tek ikimiz varız ,
sedyeye bindim , ailelerimiz daha sonra geldi ben ameliyata girdiğimde en son vedalaştığım hayat arkadaşım biricik aşkım idi....
ameliyathane müthiş soğuk , tir tir titredim resmen her tarafım buz kesecek gibi , anesteziyi yapan çatlak biri geldi harbi çatlak yani :) ameliyat boyunca kapıda dikildi herkesle muhabbet etti 

karnıma sıcak bir şey sürdüler belden aşağısı uyuşacağını söylediler zaten bir süre sonra belden aşağısını resmen hissetmedim o an ayaklarımı hareket ettirmek istiyorum ama yok olmuyor .

dr sonunda geldi kesmeye başlıyorum hissediyormusun dedi hayır deyip işleme devam etti , bebişimiz çıktı AĞLAMA sesini hiç duymadım acaba anesteziden dolayı mı bilmiyorum , çarşafa sarıp hemşire bebeğini kokla öp dedi hatırladığım tek yer orasıydı , sonrasından dr apandisit olduğunu söyledi  , onuda alalım mı dedi , alınması gerekiyorsa elbette alınsın dedi , onunla ilgili olan dr 'da geldi oda alındı ve dikişler oldu sonrasında ameliyathane çıkış kapısının olduğu yere getirdiler  ve sonrası bende yok , hiç bir şey hatırlamıyorum ve her defasında o anları bebeğimin ne zaman çıktığını , neler olduğunu eşime soruyorum ...

burada bitmiyor elbette dahası var :)






29 Haziran 2013 Cumartesi

acayip sıkıntılıyım , sanki her şey üstüme üstüme geliyor , hamilelik psikolojisimi bilmiyorum ama her önüne gelenin de hakkımda yorum yapmasına da gıcık oluyorum , sanıyorum ki tüm hamile bayanların yaşadığı bir süreç ve en nefret edici şeyde diğer hamile bayanlar ile sizi karşılaştırmaları , bu güzel duygunun dibine vurmak varken , neyin karşılaştırmasını yapıp muhabbet niyetine anlatıyorlar hiç anlam veremiyorum , belkide kendim öyle olmadığım için yani hamile bayanlara karnın çok şişmiş , dudakların şişmiş , burnun şişimiş aaaa kız mı belli oluyor zaten , ki nasıl anladıkları da muamma illa ki oramın buramın şişmesiyle yaptıkları tahminler çok itici geliyor ...

sevimli gözükmeye çalışıp da mı söylüyorlar onuda bilmiyorum , az öncede birinden aaaa özlem bebek güzelliğini de almış demez mi :) bir diğeride ayyyy çok şişmişsin 9 aylık gibi olmuşsun :) bir diğeri dudaklarında çok şişmiş çok mu tuzlu yiyorsun sen , çabuk tuzu kes evladım
ay ay ay çok kilo almışsın zayıftın ya sen ondan bir anda şişmiş gördük seni ,bitmek bilmeyen sualler ve benzetmeler

gerçekten moral olarak en duygusal dönemmiş benim için olmıycak bir şey yada bir söz yada hareket beni üzmeye yetiyo , engel olamıyorsun

15 Nisan 2013 Pazartesi

sonunda beklenen haberi aldık

sonunda bebeğimizin cinsiyetini öğrendim KIZIMIZ  olucak :)

tabi öyle filimlerde ki gibi olmadığınıda öğrendim , pek tuhaf bir öğrenme şekliydi bizim ki :) ama dr 'un söyleme şekli yanlıştı bana göre ,

 sonunda edirneye gittik,biraz erken gitmişik 1 saat dr bekledik beklemek biraz sıkıcı , ortam biraz soğuk karşımızda 55 ekran bir tv hergün nerdeyse çıkan aynı dizi pis yedili , önümüzde bir sürü dergiler çoğunluğuda bebek dergisi tabiki :) hemen hemen hepsini karıştırdık durduk , zaman geçmek bilmedi .
sonunda dr bey geldi içeri geçtik , insan bir anda kendini sorguda gibi hissediyor , bir sürü sorular sorular ....
sonunda muayene odasına geçtik loş bir ortam , sessiz sakin içimdeki miniğim fazla kıpırdandığından dolayı dr biraz zor baktı :) nereyi yakalarsa oradan başladı diyebilirim her şey yolunda şükür

cinsiyetini sorduk , diğer dr ne söylediğini sordu , sadece tahminen erkek demişti , sonraki kontrolde göstermedi dedik henüz net bir bilgi yok dedik , % kaç ihtimal söylediğini sordu söyeldik benim gözüm ve eşimim gözü direkt monitörde olduğundan dr kız dediğini dahi duymadık , yani ben duymamışım eşim duymuş ama ikimizde de tepki 0  dr biraz şaşkın tabi ilgisiz gibi mi gördü bizi bilmiyorum ama öyle değildi heyecanlıydık sadece kotrol bittikten sonra dr 'a her şey iyi güzelde cinsiyetini öğrenmedik dedik , dr söyledim ya dediği an nasıl yani o.O oldum resmen şoktaydım , duymadık demek kadar rezil bir durum kesinlikle yoktur helede böyle önemli bir anda dediğim gibi % bilmemkaçlık kısmıyla söylemeleri biraz saçma evet sizin güzel bir kızının olucak diyebilirdi , yada şöyle içinde kıpır kıpır dolanan prenses diyebilirdi yani saymakla bitmez bunlar diğer dr söylediği % 'lik kısmının diğeri demekle biraz heyecansız kaçmıştı bence , işte dr'ların bazen bu huyunu anlayamıyorum ,

dr yanından çıktığımızda eşimle ikimizin gözünde hafif mutluluk gözyaşı aktı ne bileyim böyle bir tuhaf bir şey işte ,farklı bir duygu kelimelere dökemeyeceğiniz büyüklükte , farklı duygular içindeyiz anlıycağınız bir kızımız olucak ve onun varlığı bizi heyecanlandırmaya yetiyor :)

ve edirne seni özlemişik bize nasıl iyi geldin o gün . 


8 Nisan 2013 Pazartesi

18 haftalık olduk , ama zaman nasıl geçti hala bir rüya gibi ,
ilk dönemlerde kabullenme sureci şöyle ki içinizde bir canlı büyüyor ilk gördüğünüz an küçük bir nokta , bir şey henüz hissedemiyorsunuz , sonraki ay o nokta biraz daha beliriyor ve büyüyor sonrasında içinizde ki yavrunuz artık küçük bir insan gibi görünmeye başlıyor işte o zaman duyguların depreştiği o ana ortak olabiliyorsunuz , ellerini gördüğünüzde o minik ayaklarını , vücudun tamamını içinizde ki o yavrunuz işte size o zaman o heyecanı hissettirmeye başlıyor , işte bu haftanın sonunda ben bunu anladım , o yüzden diyorum ya zaman nasılda akıp geçti , bu mucizeye ortak olmak umarım isteyen herkese nasip eder rabbim ,

dün akşam sınıf arkadaşımının da hamile olduğunu öğrendim , henüz daha yeni 5 haftalık :) o söylediğinde bir an kendimi düşündüm , sonrada bu yazdıklarım geldi aklıma ,

her şey yolunda şükür ki , bu hafta gittiğimizde dr diğer zamanlara göre daha iyi geldi , ilk başlarda ki gibi  değildi belki zamanın etkisi diye düşünüyorum , 45 gün sonrası için şeker yükleme testi olucakmış , bu hafta sonu içinde 4 boyutlu ultrosan için edirneye yönlendirdi bizi oraya gidicez ,
nisan sonu ve mayıs içinde fazlasıyla yoğun bir tempo beni bekliyor olacak ,
23 nisan konya - nevşehir gezisine gidicez , (dr onayımı aldım :)
mayıs ilk haftası arkadaşlarım gelicek ,
mayıs ortasında teyze kızının kına - ve düğünü var , bir hafta ara ile olacak 2 defa istanbul git gel yapıcaz
yine yakın arkadaşlarımızın düğün ve nişan'ı var

bunun yanında evde yapılması gereken bir sürü işim var , 3 ayrı duvarımı farklı olsun istediğim için duvar kağıtları aldım onları yaptırıcaz , çocuk odası boyanıcak , teras katında olucağı için mecburen oraya uygun dolap yaptırmam gerekiyor hazır dolapların olması mümkün değil , hem daha kapsamlı ve uzun yıllar kullanabileceği bir şey olucak , zaten dolap dışında bir şifonyer olucak başka bir şey de yok .
yaz dönemine bırakmak istemiyorum işleri sıcaklardan dolayı ,

hayırlısıyla her şey yolunda ve sırasında gider ,




13 Mart 2013 Çarşamba

birde burayı aksatmıycağımı belirtmiştim son postumda dimi :) üzerinden 3 ay geçicek nerdeyse ben hala aynı modda sürünüyorum :)))

kısa kısa neler oluyor hayatımızda ona bakalım
kendime uzun zamandır bulamadığım hamile pantolonu sonunda evimin dibinde ki mağazada bulabildim , üst kısım benim için pek önemli değil ama maalesef hiç bir pantolonlarımın artık olmaması geçen haftaya kadar zar zor idare ettirdi yeni alınca çocuklar gibi şendim rahat kıyafetler gerçekten önemli !!!

onun dışında 2 hafta önce tarama testimiz oldu , şükür ki her şey yolunda

birde cinsiyetimizi söyledi dr beyimiz %51 olasılık erkek dedi  şimdilik , bu ay sonu tekrar gittiğimizde belli olur artık , allhım herkese sağlıklı sıhatli eli ayağı düzgün ve hayırlı evlat nasip etsin tek temennimiz bu .

bunun dışında  acayip uyku modundayım hala işten eve gidip yemeği yedikten sonra yatıp sabaha kadar uyuyorum resmen :/

ben hala DR memnun değilim mesela , şöyleki aslında değiştirmiştim edirnede ki prof rabdevu almıştım ama eşim pek olumlu değil di şöyle ki doğum sırasında yolun uzun olması vs şeylerden solayı aslında 1 saatlik yol ama işte :/ neyse aldığım randevuyu iptal etmek zorunda kaldım , dr yanına gittiğimizde 5 dk fazla kalmak mümkün değil , biraz bilgilendirmesini istiyor insan ve bu yüzünden de sürekli internet başından olduğum halde bile açıp hiç bir şeye bakmıyorum , ama tık yok hiç bir şey anlatmıyor , huzursuzluğumda o yüzden aslında herkes memnun o dr ama nasıl memnunlar hala anlamış değilim yoksa ben mi çok üstüne gidiyorum diye soruyorum kendime ,  işte böyle durumlar sizler bu durumda olsaydınız ne yapardınız yada sizin dr ile olan davranışlarınızı nasıldı ? paylaşabilir misiniz ?

13 Şubat 2013 Çarşamba

Yaşamın neresinde olursak olalım mutsuzluk en mutlu olduğun zamanlarda kapını çalar , senden kaynaklı olanda olur olmayanda , etrafında delicesine sinirle küfürle kendini kaybetmişçesine bağıran insan ile bulursun, içten içe sinersin konuşmazsın içine atarsın , niçin bunlar oluyor dersin evet benim bir kusrum varsa karşımdakininde var ama çözüm bu değil ki , bağırarak çağırarak öfkeyle kalkarak buna kim ulaşabilir ki ? bu beni etkileyor ve bebeğim doğduğu zaman böyle bir ortamda çalışmanın huzurlu olup olmıycağını düşünüyorum , stres sıkıntı , ödeme müşteri takibi yazınca kolay geliyor ama işin içinde olunca gün günü tutmayan bir ortamın içinde olabiliyorsun , ve en önemli etken de maalesef para benim için olmasa da çalıştığım yerde eğer para varsa mutlusun eğer para yoksa mutsuzluğun dakinasındasın , buna bağlamak istemezdim sonucu ama maalesef gerçek bu :( o yüzden yeri geliyor yaptığım işi zevk veriyor yeri geliyor mutsuzluk , ağır basan hangisi diye soruyorum kendime ...


kötü geçen bir gündü anlıycağınız

sıra bebeğimize gelsin
bunun dışında 2.ıncı kontrolümüze gittik , 3 hafta önce ama ben hala doktordan memnun muyum değil miyim çözemedim , sorun şu ki her şey çok hızlı geliyor bu ilkimi doktorun bana heyecanla bir şeyler anlatmasını bekliyorum çıt yok , ben sorsam ters tepki alırım diye çekindim çünkü doğumdan çıkmış ve sinirli olabiliyor insan bu ay sonunda gidişimizde kararımı vericem , test ler yapılcakmış ondan sonra doktorun ilgisine bakıcam eğer değişen hiç bir şey yoksa edirneye gidicem , orada prof bir doktor varmış çok yakın bir tandığım çok met etti , birde orada denemek istiyorum, gittiğim doktor her 2 gidişimde de tek sarfettiği şey her şey serbest , ama ilaç kesinlikle yok onun dışında hiç bir bilgi vermiyor ,

4 Ocak 2013 Cuma

Merhaba blog :)

unuttuğum sayfama artık daha sık yazıcağımına inanabilirsin çünkü hayatımızın içine minik bir bebeğimiz gelicek hayırlısı ile :)

şu an ki durumum ayakları bulutların üzerinde şaşkın bir ördekten farksız bir anne adayı var karşında , heyecanlıyım her anne adayı gibi, mutluyum ve umutluyum ...

gelelim bu haberi nasıl aldığıma , utangaç bir yapıya sahip olan ben yani yengeç burcunun has özelliklerinden olan bir durum burada da kendini gösterdi , adetim sadece 4 gün geçmişti tereddüt ve acaba arasındaydım ama ihtimalde bir türlü veremiyordum işte , ablama gebelik testi aldırdım :))) ve yaptım günlerden 31 aralık 2012 akşama yılbaşı dolayısı ile gelicek misafirler etrafı biraz toplamak lazımdı açtım süpürgeyi süpürüyorum :))) sonra gittim teste baktım çift çizgi , elim ayağım aynı anda boşaldı sanki yüzüm bildiğin kırmızı oldu , alev alev resmen yüzüm yanıyor , tabi hemen eşimi aradım orada yoldaymış ,
sonra ona da bir test aldırdım ve oda pozitif :)) çok tuhaf bir duygu adını koyamadığım bir çok his barındırdı birde eve gelicek annem kayınvalide teyzeler filan bu sevinci onlarla da paylaşmak istiyorsun ama olmuyor bir doktora görünüp kesin bir sonucu alalım sonra söyleriz dedik tabi ki içim içimi kemiriyor orası ayrı :)) mutluluk haberlerini içimde pek tutamam :)) tabi bu duyguyu görümcem , ve ablam ile paylaştım

ilk randevu tarihi 02/01/2013
hamile kalma kilosu 52 :)
bebiş 4 haftalık
ilk ultroson görüntüsü ve minicik bir resim

hayır dualarınızı üzerimizden eksik etmeyiniz efenim