bugün güzel başladı , berbat bitti tam da şu ana kadar ....
ehliyet kursumu daha önce yazmıştım bazı rahatsızlığımdan dolayı direksiyon sınavına girememiştim , bu hafta ki ek sınava giricem , kurstan gelen daha önce de tanıdığım arkadaşım tam 3 saat boyunca beni çalıştırdı , her şey güzeldi , pratik anlamında bazı şeyleri kavradım bunu sadece orda öğrenmek değilde pekiştirmekte önemli olan , akşam üzeri ablamla güzel vakit geçirdik , sonra eşimle görüşüp akşamada tekrar bir çalışma yapalım dedik ki keşke demez olaydım gerçi daha önceden idmanlıyım onun yanında ama bukadar sinirli olup bağırış çağırış arasında daha önce çalışmamızdan keşke diyorumda binmeseydim o arabaya , debriyaj sert , vites sert her şey sert , kendi sert,kendi sinirli , bağırış gürültü arasında araba değilde sanki başka bir şey kullanıyormuşum gibi , arabayı bıraktım ve çıktım , direksiyonun başına geçti ...

eş yanında ne kadar zor çalışmak , anlayış beklemek , yada kendileri gibi jet gibi süreceklerimizi sanmaları , bir şeye yeni başlıyorsun , insanın içinde korku olabilir , cesaretini toplaman , falan filan ama hepsi sadece 5 dakika içinde yerle bir olabiliyor ,  böyle giderse alıcağım ehliyet sadece cüzdanımın bir köşesinde duracak .